19 Οκτωβρίου 2019

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ελληνική Κοινότητα της Ντόχας του Κατάρ και το Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας έχουμε τη χαρά και την τιμή να σας προσκαλούμε στην εκδήλωση για τον εορτασμό της ιστορικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 14:00 (αμέσως μετά τη δοξολογία) στον χώρο εκδηλώσεων κάτω από τον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Ισαάκ & Αγίου Γεωργίου (Religious Complex, https://goo.gl/maps/vygqDKjJEez2aEP16). Επισυνάπτεται το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

Celebration event for the anniversary of October 28, 1940

INVITATION

The Greek Community of Doha and the Greek Language Program request the honor of your presence to the celebration of our historic anniversary of October 28, 1940, which will take place at the event hall of St. Isaak and St. George Greek Orthodox Church (Religious Complex, https://goo.gl/maps/vygqDKjJEez2aEP16), on Friday, October 25, 2019, at 2.00 pm.

O πανηγυρικός λόγος του Προέδρου της Ελληνική Κοινότητα που εκφωνήθηκε κατά την εκδήλωση

Σεβασμιότατε, Αξιότιμοι Ιερείς, Εξοχότατοι Πρέσβεις της Ελλάδας και της Κύπρου, Αξιότιμε Πρόξενε, Αξιότιμε Στρατιωτικέ Ακόλουθε, Αγαπητές Δασκάλες, Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, φίλες και φίλοι,

είμαι χαρούμενος που συναντιόμαστε εδώ σήμερα, μόλις λίγες ημέρες μετά από μια άλλη πολύ ωραία ευκαιρία που είχαμε, αυτή της εορτής του Αγίου Ισαάκ, για την οποία θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους που με πολύ κόπο διοργάνωσαν άψογα. Αντίστοιχα θα ήθελα να απευθύνω τις ευχαριστίες μου για τη σημερινή ευκαιρία συνεύρεσής μας.

Όταν κανείς επιλέγει να ζει μακριά από την πατρίδα του, όπως εμείς, έχει πρώτα από όλα στο μυαλό του τη δουλειά του και το πώς θα προσφέρει περισσότερα στην οικογένειά του. Παρόλα αυτά αποδεικνύεται και σήμερα πως οι Έλληνες δεν ξεχνούμε και την … ευρύτερη οικογένεια, αυτή των συμπατριωτών. Ευχαριστώ λοιπόν για την διοργάνωση της σημερινής γιορτής τον Σεβασμιότατο και τους Ιερείς, τα μέλη των ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και της Ελληνικής Κοινότητας, τις Δασκάλες μας, τους μαθητές και τους γονείς, τη χορευτική ομάδα, αλλά και τους υπόλοιπους αφανείς εθελοντές. Όλοι μαζί, με προσωπικό κόστος και κόπο προσφέρουμε στους εαυτούς μας τη σημερινή εκδήλωση.

Ας περάσουμε όμως στη σημερινή γιορτή. 28η Οκτωβρίου 1940. Μια ημέρα ορόσημο. «Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει» λέει ο Santayana. Ας θυμηθούμε το δικό μας λοιπόν.

Το ΌΧΙ των συμπατριωτών μας το 1940 αιφνιδίασε. Κανείς δεν το περίμενε. Κανείς εκτός … από τους Έλληνες προγόνους μας. Αυτοί το θεώρησαν δεδομένο κι αυτονόητο. Το διατύπωσαν με παρρησία. Ύστερα ξεχύθηκαν στους δρόμους για να το γιορτάσουν. Γνώριζαν ότι θα επακολουθούσε σκληρός πόλεμος απέναντι σε πανίσχυρους εχθρούς. Παρόλα αυτά ήθελαν να γιορτάσουν. Έδειξαν πως το «ή ταν ή επί τας» ήταν ζωντανό μέσα στην ελληνική κουλτούρα.

Τα περισσότερα έθνη που βρέθηκαν στα αιματηρά μέτωπα του ΒΠΠ δεν γιορτάζουν την επέτειο της αρχής του πολέμου, όπως εμείς οι Έλληνες, αλλά του τέλος του. Δεν περιφανεύονται για τη στάση τους στην αρχή ή τα επιτεύγματά τους στη διάρκεια του πολέμου. Το αντίθετο. Γιορτάζουν όμως το τέλος. Γιορτάζουν το κλείσιμο ενός μαύρου κεφαλαίου στην ιστορία της Ευρώπης και του κόσμου. Γιαρτάζουν αυτό που έγινε η απαρχή μιας παραγωγικής περιόδου ειρήνης και ευημερίας για μεγάλο μέρος της Ευρώπης και ήδη διαρκεί πάνω από 70 χρόνια.

Εμείς οι Έλληνες έχουμε να περηφανευόμαστε για τη στάση μας από την αρχή του πολέμου. Τολμήσαμε. Πιστέψαμε στους εαυτούς μας. Όχι γιατί η λογική μάς έλεγε πως είχαμε ρεαλιστικές πιθανότητες νίκης, αλλά γιατί το συναίσθημα μάς έλεγε πως δεν μπορούσαμε να ζήσουμε με καμία άλλη επιλογή. Θεωρούσαμε μονόδρομο την αντίσταση στον κατακτητή με κάθε τρόπο. Πολεμήσαμε αποφασισμένοι και σε πολύ μεγάλο βαθμό ενωμένοι. Αναλάβαμε υπέρμετρο για τα μεγέθη μας κόστος. Καταφέραμε στρατηγικά πλήγματα στον άξονα. Τελικά δικαιωθήκαμε. Και έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε περήφανοι για αυτό.

Ωστόοσο, οι χρυσές σελίδες της ιστορίας μας δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε τις μαύρες, για να μην τις ξαναζήσουμε. ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός διδάσκει πως «Εθνικόν είναι ό,τι είναι Αληθές». 

Αντισταθήκαμε ενωμένοι στον Ναζιστικό - Φασιστικό άξονα. Συμβάλαμε αποφασιστικά στην έκβαση του πολέμου. Όμως μετά την αποχώρηση του αιμοσταγούς εχθρού επιδοθήκαμε σε έναν ακόμα σκληρότερο πόλεμο, εμφύλιο αυτή τη φορά. Καθηλώσαμε τη χώρα μας για ακόμα μερικά χρόνια. Μόλις ο εξωτερικός εχθρός έλλειψε, ξεχάσαμε όλα όσα μας ένωναν. Διαλέξαμε στρατόπεδα ξένων δυνάμεων και αφοσιωθήκαμε στην αυτοκαταστροφή μας.

Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σκοτεινά συμφέροντα και καλοθελητές. Βρίσκουν όμως κερκόπορτες μόνο όταν εμείς οι ίδιοι τις ανοίγουμε. Η εθνική μας ταυτότητα είναι πολυσύνθετη. Λειτουργούμε απρόβλεπτα, εντυπωσιάζοντας τους ίδιους τους εαυτούς μας συχνά θετικά, αλλά ενίοτε και αρνητικά. Αγαπάμε την πατρίδα μας, όμως συχνά ομίχλη ατομισμού, θυμικού ή / και οπαδισμού σκεπάζει τα μάτια μας και δεν βλέπουμε καθαρά. Και σε κάτι τέτοιες στιγμές οι ίδιες οι ικανότητές μας μετατρέπονται σε αυτοκαταστροφικές αδυναμίες.

Πώς αλλιώς ο ίδιος λαός από τον οποίο γεννήθηκε η Δημοκρατία και η φιλοσοφία κατάφερε να οδηγήσει τον μεγαλύτερο φιλόσοφο της παγκόσμιας ιστορίας στο κώνειο; Πώς μετά από 4 αιώνες οθωμανικής επικυριαρχίας διατηρήσαμε την εθνική μας ταυτότητα και καταφέραμε να διώξουμε τον κατακτητή; Πώς όμως μπορέσαμε λίγο μετά να φονεύσουμε τον πρώτο κυβερνήτη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, τον αξιοσέβαστο και πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας, τον Ιωάννη Καποδίστρια; Οι ίδιες αντιφάσεις μάς έκαναν θριαμβευτές του ΒΠΠ και ταυτόχρονα το πρώτο θέατρο του κόσμου όπου ο ψυχρός πόλεμος ήταν θερμότατος. 

Το έπος του ’40 βασίστηκε στο δόγμα «η ισχύς εν τη ενώση», με έναν κοινό στόχο, χωρίς να κοιτάμε πίσω. Τα δεινά τόσο της μεταπολεμικής περιόδου όσο και άλλων σκοτεινών στιγμών της ιστορίας μας, δείχνουν ότι πολλές φορές όταν ο πρώτος στόχος επιτυγχάνεται χάνουμε τον προσανατολισμό μας και την προσήλωσή μας στους επόμενους κοινούς στόχους.

Η 28η Οκτωβρίου γεμίζει κι εμάς τους απόδημους Έλληνες με ευθύνες. Ευθύνες απέναντι στους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας, και την πατρίδα μας. Είμαστε το προκεχωρημένο φυλάκιο της Ελλάδας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της. Με σεβασμό στη χώρα φιλοξενίας, οφείλουμε να διατηρούμε άσβεστες τις μνήμες, να διδάσκουμε στα παιδιά μας τις ελληνικές αξίες, αλλά και τις αδυναμίες της φυλής που κάποιες φορές μας κατατρέχουν. Καλούμαστε να είμαστε ενωμένοι κι αφοσιωμένοι στον αγώνα για προκοπή, συνεργασία κι ευημερία, προσεκτικοί και σε εγρήγορση απέναντι στους κινδύνους, εξωγενείς αλλά και ενδογενείς, και σε ετοιμότητα για συστράτευση, αλληλοβοήθεια και συνέργειες με γνώμονα το κοινό καλό.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου, Χρόνια πολλά σε όλες και όλους.

The speach of the chairman of the Greek Society at the celebration event

Dear non - Greek - speaking friends and guests,

I will also say a few words in English for you. I would like to express my content for our gathering today, a few days after another nice gathering, the one for the celebration of St. Isaac’s anniversary, for which I wish to express my gratitude for those who contributed to its excellent organization. I would also like to address a warm thank you for today’s event to all that voluntarily supported, within the Greek Orthodox Church, the Greek School, the Greek Community, and other friends and volunteers.

But let’s now discuss today’s celebration. The 28th of October 1940 has been one unforgettable critical junction within the long Greek History. And those who don’t reflect on their past are deemed to live it again, as per Santayana. Therefore, let’s reflect on our past.

Our co-patriots addressed a big “OCHI”, a big “NO” in 1940. Outside of Greece, this was a surprising development. No one was expecting that a small country would dare to resist the powerful axis of Nazis and Fascists. Nobody except us, the Greeks. For us, this was the only option. Our fathers shouted “OCHI”, and busted to street celebrations although they knew that a bloody war was starting with the odds clearly against us. But this was a natural reaction for the country with the legacy of the Spartan “e tan, e epi tas”, which essentially means “either fight and win, or die as a hero”. And an unprecedently cruel war started.

Most of the nations of Europe and the world that participated in WWII don’t celebrate the anniversary of the beginning of the war. They are not so proud of that moment. They mostly memorize and fest at the anniversary of war end, which especially in the core of Europe marked the dawn of a period of peace, prosperity, and progress that already lasts more than 70 years.

For us Greeks, it’s not the same. We fought hard against the invaders and achieved to slow them down and keep them busy with our strong resistance for half a decade, until the end of the war. Our role and contribution have been recognized as critical in the strategic outcome of the war in favor of the free world. And we are rightly proud of this.

The epic of 1940 was based on unity, determination, values and strong morals, sacrifice for freedom and focus on the end target. Greece undertook a cost of more than 1 million casualties among fighters and civilians, a number that exceeded by far a fair share, proportional to the size of a country with about 7 million people before the war.

The legacy of the anniversary of the 28th of October 1940 is still alive with us and our responsibility is to pass on the same values to our children and friends, to be united, to keep focused on noble goals, to be determined to work together for good shared causes and not lose our courage when challenges arise.

All the best to you and your families. Happy October 28th anniversary.