Δοξολογία για την 28/10

Στιγμιότυπα από την δοξολογία για την 28η Οκτωβρίου, η οποία έλαβε χώρα την Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021 στον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Ισαάκ & Αγίου Γεωργίου (Religious Complex, https://goo.gl/maps/vygqDKjJEez2aEP16) κι εκφωνήθηκε μήνυμα από τον Αρχιεπίσκοπο Κατάρων, την Πρέσβειρα της Ελλάδος και τον Πρόεδρο της Κοινότητας. 

Ο πανηγυρικός λόγος του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας της Ντόχας του Κατάρ Σεραφείμ Κοτρώτσου:

"Σεβασμιότατε Αρχιεπίσκοπε, εξοχότατοι Πρέσβεις, αγαπητοί Συμπατριώτες και φίλοι, καλησπέρα, και Χρόνια πολλά.

Η επέτειος του ΌΧΙ είναι ένα ορόσημο στην ιστορία του Έθνους μας που μνημονεύεται με θαυμασμό από τους ιστορικούς μελετητές. Μια απρόσμενη για πολλούς καμπή της ιστορίας, το πρώτο σοβαρό πλήγμα στις δυνάμεις του άξονα, ερχόμενο μάλιστα από μια χώρα φτωχή σε πόρους, εξασθενημένη από πολεμικές αντιπαραθέσεις που είχαν προηγηθεί, αλλά και βυθισμένη σε παρατεταμένους εσωτερικούς πολιτικούς διχασμούς της τότε εποχής (μεταξύ βενιζελικών και αντιβενιζελικών). 

Πολλοί έχουν αναλύσει πολύ πριν από εμάς τους παράγοντες που οδήγησαν στον θρίαμβο της ελληνικής άμυνας απέναντι στην αναίτια επίθεση του φασιστικού καθεστώτος. Με τη σημερινή ευκαιρία θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία σημεία που θεωρώ πως έχουν διαχρονική σημασία ως οδηγός για το μέλλον του ελληνισμού. Τα σημεία αυτά συνοψίζονται σε τρεις λέξεις: Προετοιμασία, Ομοψυχία, και Αυτογνωσία. Ας τα εξετάσουμε ξεκινώντας από το τελευταίο.

1.     Αυτογνωσία. Ο Ντούτσε και το καθεστώς του αλλά και πολλοί άλλοι ανά τον κόσμο θεωρούσαν πως ο μόνος δρόμος για μια χώρα σαν την Ελλάδα ήταν η παράδοση και η συνθηκολόγηση. Ακόμα κι αν για την τιμή των όπλων η Ελλάδα πρόβαλε κάποια αντίσταση, εκτιμούσαν πως η κατάρρευση του μετώπου θα ήταν ζήτημα ωρών, ή το πολύ ημερών. Πίστευαν ότι η ηγεσία της Ελλάδας δεν θα τολμούσε να αντισταθεί. Αποδείχθηκε πως δεν είχαν ιδέα με ποιους τα έβαζαν. Όταν η Ελλάδα βρέθηκε ενώπιον του θρασύτατου τελεσιγράφου, δεν είχε την πολυτέλεια να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά. Η ένδοξη ιστορία χιλιάδων χρόνων του έθνους μας συμπυκνώθηκε σε μια φράση: “Alors, c’est la guerre!”. «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο», ή πιο απλά το ένδοξο «ΟΧΙ». Ως συνειδητοποιημένοι απόγονοι του Λεωνίδα, δεν είχαμε ουσιαστικά οποιαδήποτε άλλη επιλογή που να μας επέτρεπε την επόμενη ημέρα να κοιτάζουμε το πρόσωπό μας στον καθρέπτη, να συνεχίζουμε να φέρουμε τον τίτλο τιμής του Έλληνα. Το «ΟΧΙ» δεν ήταν μια απόφαση της στιγμής μέσα από στάθμιση εναλλακτικών επιλογών, αλλά υποχρέωση απέναντι στην ιστορία μας, τις αξίες και τα ιδανικά μας. Το «ΟΧΙ» ήταν η έκφραση της εθνικής μας ταυτότητας, μια υπέρτατη εκδήλωση εθνικής αυτογνωσίας. 

2.     Ομοψυχία.  Είμαστε λαός συγκρουσιακός και συχνά παθιαζόμαστε υπέρμετρα. Ο πολιτικός διχασμός της περιόδου εκείνης δεν ήταν ένα πρωτοεμφανιζόμενο φαινόμενο. Υπάρχουν όμως στιγμές που όλα τα μικρά οπισθοχωρούν προκειμένου να συγκεντρωθούμε στο μεγάλο. Οι εξωτερικές απειλές της τότε εποχής σταδιακά γίνονταν όλο και πιο ευδιάκριτες ιδιαίτερα από το ’39 και μετά. Ο άνανδρος τορπιλισμός της Έλλης ανήμερα της Παναγίας έγινε το κρίσιμο σταυροδρόμι. Άθελά του το φασιστικό καθεστώς της τότε Ιταλίας μας προσέφερε την ευκαιρία να ενωθούμε σε απόλυτο βαθμό απέναντι στον εισβολέα και να ευθυγραμμιστούμε με απόλυτη σύμπνοια απέναντι στο μεγάλο ζήτημα αφήνοντας στην άκρη (τουλάχιστον πρόσκαιρα) αυτά που μας χώριζαν. Η συλλογική προσήλωση στο μείζον πολλαπλασίασε την ισχύ μας.

3.     Και κλείνω με αυτό, που ατυχώς όλα αυτά τα χρόνια έχει τύχει της λιγότερης προσοχής: την Προετοιμασία. Η πλούσια σε ιστορία, πνεύμα, εμπόριο, ψυχή και ανδρισμό Ελλάδα, ήταν την εποχή εκείνη πολύ πτωχή σε υλικά μέσα και υποδομές. Ωστόσο αυτό δεν την εμπόδισε να δουλέψει σκληρά και συστηματικά στην προετοιμασία των γραμμών άμυνας. Τα εκπληκτικά οχυρωματικά έργα που υλοποιήθηκαν υπό άκρα μυστικότητα στα βόρεια τμήματα της χώρας μας, η αθόρυβη εκπαίδευση εφέδρων μέσω ατομικών προσκλήσεων, η σιωπηρή παράταση της θητείας για τους στρατευμένους, ο απόρρητος προγραμματισμός εξοπλιστικών προγραμμάτων, η διαρκής προμήθεια και συσσώρευση βοηθητικού υλικού, και οι στρατηγικές διεθνείς συνεργασίες με κυριότερη αυτή με την τότε κυρίαρχη ναυτική δύναμη Μ. Βρετανία ξεκίνησαν αρκετά χρόνια πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, παρά την επίσημη εθνική γραμμή της ουδετερότητας. Αθόρυβα, αλλά με λογισμό και επίπονη προσπάθεια η χώρα προετοιμάστηκε ώστε η ενδεχόμενη εισβολή να συναντήσει σθεναρή αντίσταση και να μην είναι ένας ακόμα περίπατος για τον ισχυρά εξοπλισμένο εχθρό, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια. Η Ελλάδα έδωσε μαθήματα σε όλη την Ευρώπη.

Αν θες ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο λέει το γνωστό ρητό. Τον πόλεμο μπορεί να μην μπορούσαμε να τον αποφύγουμε το ‘40, ωστόσο η ιστορία κάνει κύκλους. Η εθνική ομοψυχία, η συστηματική προετοιμασία και η βαθιά επίγνωση του από πού ερχόμαστε, πού βρισκόμαστε και προς τα πού πηγαίνουμε ως έθνος, ήταν, είναι και θα είναι η ασφαλής και διαχρονική πυξίδα προόδου κι επιτυχίας για το έθνος μας και κάθε έναν από εμάς.

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου, Ζήτω το «ΌΧΙ», Ζήτω η Ελλάς!"